เพลงสุรินทราหู
๓ ชั้น
ประวัติที่มา
เพลงสุรินทราหูอัตรา
๒ ชั้น เป็นเพลงเก่าที่มีลีลาไพเราะเย็นๆ
หู เพลงหนึ่ง ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ใช้บรรเลงรวมอยู่ในเพลงมโหรี ต่อมา
สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ จึงได้นำมาใช้ในการบรรเลงปี่พาทย์ และเรียบเรียงเป็นเพลงเรื่อง เรียกว่า
“ เรื่องสุรินทราหู ” มีเพลงสุรินทราหูและเพลงจันทราหู
เป็นเพลงช้า แล้วออก ๒ ไม้ เพลงกระต่ายชมเดือนและแม่วอนลูก เพลงลูกวอนแม่
เป็นเพลงเร็ว
มาถึงสมัยราวๆ ปลายรัชกาลที่
๓ หรือต้นรัชกาลที่ ๔ จึงมีผู้นำเพลงสุรินทราหู ๒ ชั้น
นั้นมาแต่งทำนองดนตรีขึ้นเป็นอัตรา ๓ ชั้น สำหรับบรรเลงขับร้อง ส่วนในทางร้อง
ท่านนักปราชญ์ในทางคีตศิลปก็ได้แต่งทำนองขึ้นประกอบในรุ่นราวคราวเดียวกัน
ซึ่งนับว่าเป็นเพลงร้องที่ไพเราะน่าฟังอย่างยิ่งเพลงหนึ่ง
แต่ทั้นผู้แต่งทำนองดนตรีและผู้แต่งทำนองร้อง ไม่ทราบว่าท่านผู้ใด
อันวิธีการแต่งทำนองร้องที่จะให้ไพเราะเพราะพริ้งนั้น
จะต้องแต่งให้บทร้องกับทำนองเพลงกลมกลืนกันอย่างสนิทสนม โดยดัดแปลงแก้ไขทำนองเพลงให้เข้ากับบทร้องหรือแก้ไขบทร้องให้เข้ากับทำนองอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วแต่จะเห็นว่าจะเกิดความไพเราะเหมาะสม เพราะฉะนั้น
จะเห็นได้ว่า บทร้องเพลงต่างๆ
มักจะมีถ้อยคำผิดแผกแตกต่างไปจากต้นฉบับของเรื่องนั้นๆ โดยเฉพาะบทร้องเพลงสุรินทราหู ท่านผู้แต่งทำนองร้อง
ได้แก้ไขดัดแปลงบทร้องออกไปจากบทเดิมอย่างมากมาย
ซึ่งบทเดิมเป็นบทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผนตอนนางศรีมาลารำพันถึงพรายงาม
อันเป็นลักษณะกลอนสุภาพ
แต่ท่านผู้แต่งทำนองร้องได้แก้ไขดัดแปลงให้เข้ากับทำนองร้องจนบทร้องกลายเป็นกลอนบ้าง กาพย์บ้างระคนกัน แต่อย่างไรก็ตาม บทกับทำนองร้องเพลงสุรินทราหูนี้ ไพเราะสนิทสนมกลมกลืนกันเป็นอย่างดียิ่ง ไม่มีบทกลอนใดจะนำมาร้องเพลงนี้ได้ไพเราะเท่า
ทั้งการดัดแปลงแก้ไขบทร้องก็เป็นไปอย่างแนบเนียน ดังจะนำมาเปรียบเทียบให้เห็นดังต่อไปนี้
บทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน ตอน ๒๘ พรายงามได้นางศรีมาลา
อกน้องยากนักด้วยเป็นหญิง ต้องซ่อนรักหนักนิ่งอยู่กับที่
แม้นเป็นชายพ่อพรายเป็นสตรี ค่ำวันนี้เป็นตายจะหมายไป
บทร้อง
เพลงสุรินทราหู
น้องเป็นหญิงยากจริงจริงจะให้เห็น พ่อก็เป็นชายเลิศประเสริฐศรี
ถ้าตัวของน้องนี้เป็นผู้ชาย ตัวของพ่อพรายถ้าพ่อเป็นสตรี
ค่ำค่ำวันนี้ จะไปแนบให้หนำใจ
( แต่ถ้าบรรเลงเป็นเถา เนื้อร้องสองชั้นและชั้นเดียวจะเป็นดังนี้ คือ )
สองชั้น
ท่อน
๑ นี่จนจิตที่จะคิดให้ขัดขวาง
ท่อน
๒ จะไปวางหน้าลงที่ตรงไหน
ท่อน
๓ โอ้หน่ายแหนงหรือแกล้งไม่อาลัย หงส์ทองของน้อง จะไกลเสียแล้วกระมัง
(
ของเก่า )
ชั้นเดียว
ท่อน
๑ แม้นพ่อพรายรักแท้ไม่แปรจิต
ท่อน
๒ คงจะคิดเช่นน้องคิดสักนิดบ้าง
ท่อน
๓ อันความรักหนักอกอยู่มิรู้วาง พ่อพรายเอ๋ยขออย่าห่าง ไปเสียเลยเอย
( จันทนา
พิจิตรคุรุการ แต่ง )
เพลงสุรินทราหู
๓ ชั้น
ผู้แต่ง :
หน้าทับ : ปรบไก่
ท่อน ๑
ดํดํดํดํ
|
- รํ - ดํ
|
- ท – ดํ
|
- ซ - ล
|
ทดํทฟ
|
- ท - รํ
|
ฟํรํดํท
|
- ล –ซ
|
ดํรํดํล
|
ดํลซฟ
|
มรดร
|
มฟซล
|
ฟซลท
|
ลทดํรํ
|
ฟัซํฟํรํ
|
ฟํรํดํท
|
ดํดํดํดํ
|
- รํ - ดํ
|
- ท – ดํ
|
- ซ - ล
|
ทดํทฟ
|
- ท - รํ
|
ฟํรํดํท
|
- ล –ซ
|
ซลซฟ
|
ดรรร
|
ซลทด
|
ทรดท
|
ดทลซ
|
ดซลท
|
ดลทด
|
รทดร
|
ฟดดด
|
ฟรรร
|
ซฟฟฟ
|
ลซซซ
|
ฟซลท
|
ดํทลซ
|
ดํลซฟ
|
ลซฟร
|
ฟรดท
|
ลทดร
|
ฟซฟด
|
ฟซลท
|
ลซฟด
|
ฟซลท
|
ดํลทดํ
|
รํทดํรํ
|
กลับต้น
ท่อน ๒
ซซลซ
|
ฟมรด
|
มรดร
|
มฟซฟ
|
ดรมฟ
|
มฟซล
|
ดํรํดํล
|
ดํลซฟ
|
ลฟซล
|
ซลทดํ
|
ทรํดํท
|
ดํทลซ
|
ฟซลท
|
ดํทลซ
|
ดํลซฟ
|
ลซฟร
|
ฟซฟร
|
ฟรดท
|
ลซดซ
|
ลทดร
|
ดรฟซ
|
ฟทํดํรํ
|
ทดซล
|
ทรดท
|
ลซฟด
|
ฟดฟซ
|
ลซฟซ
|
ลทดท
|
ลซฟด
|
ฟซลท
|
ดํลทดํ
|
รํทดํรํ
|
ซซลซ
|
ฟมรด
|
มรดร
|
มฟซฟ
|
ดรมฟ
|
มฟซล
|
ดํรํดํล
|
ดํลซฟ
|
ดํรํดํซ
|
ดํลลล
|
ดํลซฟ
|
ลซซซ
|
ลซฟร
|
ซฟฟฟ
|
ซฟรด
|
ฟรรร
|
ฟดฟร
|
ฟซฟร
|
ฟดฟร
|
ฟซฟร
|
ฟดฟร
|
ซฟลซ
|
ทลรํดํ
|
ลซฟร
|
ฟรดท
|
ลทดร
|
ฟซฟด
|
ฟซลท
|
ลซฟด
|
ฟซลท
|
ดลทด
|
รํทดรํ
|
กลับต้น
รอบที่ ๒ ๔
ห้องสุดท้ายเป็น
- ร – ฟ
|
- ซ - ท
|
- - รํดํ
|
ทดํ – รํ
|
ท่อน ๓
ซลทดํ
|
ทลทดํ
|
ทลรํดํ
|
ทลทดํ
|
ฟํซํฟํรํ
|
ฟํรํดํท
|
ลซฟซ
|
ลทดร
|
ทฟฟฟ
|
ดรฟซ
|
ดํททท
|
ฟซทดํ
|
ฟํซํฟํรํ
|
ซํฟํรํดํ
|
ฟํรํดํท
|
รํดํทซ
|
ฟํฟํรํฟํ
|
รํซํรํฟํ
|
รํดํรํฟํ
|
รํดํทซ
|
ฟํฟํรํฟ
|
รํดํทซ
|
ทดํรํซ
|
ทดํรฟ
|
ฟรรร
|
ดรฟซ
|
ฟลซฟ
|
ลซฟร
|
ฟดดด
|
ฟรรร
|
ซฟฟฟ
|
ลซซซ
|
รํดํรํรํ
|
รํฟํรํรํ
|
ดํทดํดํ
|
ดํรํดํดํ
|
ทซทท
|
ทดํทท
|
ซฟซซ
|
ซทซซ
|
ฟรรร
|
ฟทดร
|
ฟซฟร
|
ฟรดท
|
ดํทลซ
|
ดํซลท
|
ดํลทดํ
|
รํทดํรํ
|
ฟดดด
|
ฟรรร
|
ซฟฟฟ
|
ลซซซ
|
ฟซลท
|
ดํทลซ
|
ดํลซฟ
|
ลซฟร
|
ฟซฟร
|
ฟรดท
|
ฟซฟด
|
ฟซลท
|
ลซฟด
|
ฟซลท
|
ดํลทดํ
|
รํทดํรํ
|
กลับต้น
รอบที่ ๒ ๔
ห้องสุดท้ายเป็น
- ร – ฟ
|
- ซ - ท
|
- - รํดํ
|
ทดํ – รํ
|
ดีมากเลยครับ
ตอบลบ